Ο δυαδικός πρόεδρος και το Ισλαμικό Κράτος
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το «εγώ» του Τραμπ, αλλά κυρίως η αντίληψη που έχει για τη γεωπολιτική στρατηγική
Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΑ Δημοσίευση 5/11/2019
Ακόμη και πριν σκοτωθεί ο αυτόκλητος Χαλίφης Μπαγκντάντι, της τρομοκρατικής οργάνωσης του ISIS, που θέλει να αποκαλείται Ισλαμικό Κράτος, ο Ντόναλντ Τραμπ διατυμπάνιζε τη συντριβή του και την παρουσίαζε ως έργο δικό του. «Όταν ανέλαβα το Χαλιφάτο ήταν παντού, αλλά το συνέτριψα» είχε πει ο Αμερικανός πρόεδρος στις 20 Σεπτεμβρίου, όταν συνάντησε τον Αυστραλό πρωθυπουργό.
Το ντελίριο της μεγαλομανίας κορυφώθηκε σε συνέντευξη Τύπου στις 21 Οκτωβρίου, μετά την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων.
«Εγώ είμαι εκείνος που έκανε αυτή τη σύλληψη. Είμαι αυτός που ξέρει περισσότερα γι ‘αυτό, όχι εσείς ή οι ψευτοειδικοί, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται» υποστήριξε. «Μείναμε 10 χρόνια στη Συρία» είπε, «αρκετά, ο Ομπάμα τα έκανε μπάχαλο».
Και βέβαια μετά το θάνατο του Μπαγκντάντι, πολλοί έκαναν τη σύγκριση με τον τρόπο που ο Ομπάμα είχε ανακοινώσει το θάνατο του Μπιν Λάντεν.
Ο Μπαράκ Ομπάμα είχε μιλήσει για μόλις 9 και 30 λεπτά ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ μιλούσε επί 48 λεπτά.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο το «εγώ» του Τραμπ, αλλά κυρίως η αντίληψη που έχει για τη γεωπολιτική στρατηγική.
Ο λεγόμενος και πορτοκαλί πρόεδρος είναι ο πρώτος αληθινά ψηφιακός πρόεδρος, με την έννοια του δυαδικού συστήματος. Γνωρίζει μόνο το ένα και το μηδέν.
Αυτός, φυσικά, είναι πάντα το νούμερο ένα. Αλλά περιλαμβάνει στην ίδια κατηγορία και τους ηγέτες με τους οποίους συνομιλεί ή αντιπαρατίθεται. Τα μηδενικά είναι όλοι οι άλλοι.
Η επιδρομή στο κρησφύγετο του al-Baghdadi είναι ένα κλασικό παράδειγμα της ψηφιακής σκέψης του.
Αγνοεί πως τα όσα έκανε αφενός θα αναστήσουν μια διαλυμένη, αλλά εξαπλωμένη σε όλες τις ηπείρους, τρομοκρατική οργάνωση κι αφετέρου επέτρεψαν στην Τουρκία να εισβάλλει στη βόρεια Συρία.
Το ζήτημα της προδοσίας των Κούρδων, το προσπέρασε με την απόβαση στη Νορμανδία και φυσικά καθόλου δεν περνά το ψηφιακό του μυαλό ότι δημιουργεί χαοτικές συνθήκες στην περιοχή, όπου κυρίως έδρασε το Ισλαμικό Κράτος από το 2014, ιδανικές για την αναβίωση του Χαλιφάτου στο τρίγωνο Ιράκ,Τουρκία, Συρία.
Μανιωδώς ανταγωνιστικός με τον προκάτοχό του, είχε επανειλημμένα υποβαθμίσει την αποστολή εκτέλεσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν το 2011 ενώ για τον Μπαγκντάντι έλεγε: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει. Αυτό είναι το χειρότερο από ποτέ».
Ωστόσο, η αποτυχία του να ελέγξει και να κατανοήσει το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον κατέστησαν την πολυδιαφημισμένη του επιτυχία σε πραγματική ήττα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και του κύρους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
«Η ειρωνεία της επιτυχημένης επιχείρησης εναντίον του Αλ Μπαγκντάντι είναι ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τις δυνάμεις των ΗΠΑ που υποτίθεται ότι είχαν αποσυρθεί, τη βοήθεια των Κούρδων της Συρίας που ο Τραμπ είχε προδώσει και την υποστήριξη των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών που έχει τόσο συχνά απαξιώσει» παρατήρησε, εύστοχα, ο Richard Haass του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Επειδή ο δυαδικός πρόεδρος μείωσε το πρόβλημα του Ισλαμικού Κράτους σε πρόβλημα ενός προσώπου, του Μπαγκντάντι, αυτό δε σημαίνει ότι συνέτριψε το κεφάλι του φιδιού, αλλά ένα από τα πλοκάμια της Λερναίας Ύδρας.
Εξαιρετικά περίπλοκο για τον Τραμπ να το κατανοήσει αυτό, επειδή σε αντίθεση με τους κώδικες των υπολογιστών που μπορούν να παράγουν εκπληκτικά πολύπλοκα φαινόμενα, ακόμη και κάτι τόσο εξειδικευμένο, όσο είναι η τεχνητή νοημοσύνη, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν συνδέει καν τους αριθμούς. Είναι κολλημένος σε δύο, το μηδέν και το ένα.
Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, ποτέ να καταλάβει μια αφαίρεση που οδηγεί σε πολλαπλασιασμό;
Το Ισλαμικό Κράτος και οι παρόμοιες με αυτό τρομοκρατικές οργανώσεις ευδοκιμούν σε εμπόλεμες ζώνες, κατεχόμενα εδάφη και θύλακες όπου οι άνθρωποι αισθάνονται θύματα. Ευδοκιμεί επίσης εξαιτίας του ισλαμοφοβικού ρεύματος και της ρητορικής εναντίον των μουσουλμάνων, που αντικατοπτρίζεται στις μεταναστευτικές πολιτικές των περισσότερων κρατών της Δύσης, στις άκαμπτες πολιτιστικές απαγορεύσεις (για παράδειγμα κατά του hijab) και στις βίαιες ενέργειες ακροδεξιών τραμπούκων. Το Ισλαμικό Κράτος είναι η υπέρτατη έκφραση της πόλωσης και θα συνεχίσει να υφίσταται όσο αυτή η πόλωση θα παραμένει ισχυρή.