ΡΕΠΟΡΤΑΖ
70% οι Αφγανοί οι αιτούντες άσυλο στη Λέσβο‑ Δεν είναι πρόσφυγες;
835 αφίξεις την τελευταία εβδομάδα και 237 χτες, Δευτέρα
Γράφει ο ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ Δημοσίευση 8/10/2019
Την εβδομάδα 30 Σεπτεμβρίου έως 6 Οκτωβρίου 835 άνθρωποι έφθασαν στη Λέσβο, μειωμένοι σε σχέση με τους 1.380 την περασμένη εβδομάδα, αλλά αυξημένοι σε σχέση με πέρσι που είχαν σημειωθεί 235 αφίξεις την ίδια περίοδο. Χτες Δευτέρα έφτασαν 237 αιτούντες άσυλο και από την Παρασκευή έως και την Κυριακή 253, η συντριπτική πλειοψηφία τους από το Αφγανιστάν
Ο μέσος όρος των ημερήσιων αφίξεων ήταν 119 σε σχέση με τις 197 την προηγούμενη εβδομάδα.
Περίπου 15.000 πρόσφυγες και μετανάστες κατοικούν στη Λέσβο. Η πλειοψηφία τους είναι από το Αφγανιστάν (70%) και ακολουθεί η Συρία (12%), η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (4%) και η Σομαλία (4%).
Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 24% του πληθυσμού, τα παιδιά το 42%, από τα οποία, τα περισσότερα είναι μικρότερα των 12 ετών.
Περίπου το 18% των παιδιών είναι ασυνόδευτα ή μακριά από τις οικογένειές τους και προέρχονται κυρίως από το Αφγανιστάν.
Περίπου το 33% των ανδρών είναι μεταξύ 18 και 39 ετών.
800 αιτούντες άσυλο αυτή την εβδομάδα ταξίδεψαν από τη Λέσβο χωρίς γεωγραφικό περιορισμό προς την ηπειρωτική Ελλάδα. Η υπηρεσία υποδοχής, από κοινού με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, μετέφερε 632 αιτούντες άσυλο σε εγκαταστάσεις / χώρους υποδοχής. Με την υποστήριξη της ΥΑ, επιπλέον 34 άνθρωποι μεταφέρθηκαν στα διαμερίσματα της ΥΑ στην ηπειρωτική χώρα.
Την ίδια εβδομάδα 1.309 άτομα έφτασαν στο υπόλοιπα νησιά, τα περισσότερα στα Δωδεκάνησα.
Δεν είναι πρόσφυγες;
Γίνεται πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα για το ότι «πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με προσφυγικό, αλλά με μεταναστευτικό».
Κι όμως, το Αφγανιστάν είναι η λιγότερο ειρηνική χώρα στον κόσμο σύμφωνα με τη σχετική έρευνα Global Peace Index 2019 που δημοσίευσε όπως κάθε χρόνο το Institute for Economics and Peace.
Μάλιστα, το Αφγανιστάν ξεπέρασε ακόμη και τη Συρία που μέχρι πέρσι διατηρούσε αυτό το θλιβερό αρνητικό ρεκόρ, αφήνοντάς τη στη δεύτερη θέση από το τέλος. Συγκεκριμένα, το Αφγανιστάν έλαβε την 163η θέση στην κατάταξη των πιο ειρηνικών χωρών, ακολουθώντας τη Συρία και το Νότιο Σουδάν. Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι στην ίδια έρευνα η Ελλάδα καταλαμβάνει την 65η θέση, ενώ την πρώτη τριάδα αποτελούν η Ισλανδία, η Νέα Ζηλανδία, και η Πορτογαλία.
Στην έρευνα επισημαίνεται ότι το Αφγανιστάν και η Συρία υπέστησαν τη μεγαλύτερη οικονομική ζημιά από τη βία το 2018, σε σχέση με το AEΠ τους σε ποσοστά 47% και 67% αντίστοιχα.
Συγκεκριμένα στο Αφγανιστάν, ο αριθμός και η διάρκεια των εσωτερικών συγκρούσεων έχουν χειροτερεύσει, ενώ ταυτόχρονα ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται ραγδαία. Για να γίνει αυτό ακόμη πιο ξεκάθαρο, αρκεί να τονιστεί ότι στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του BBC, μέσα στον Αύγουστο έπεφταν νεκροί καθημερινά 74 άνθρωποι.
Οι συγκρούσεις έχουν οδηγήσει σε κατάρρευση τα ποσοστά ασφάλειας που νιώθουν οι πολίτες, αλλά και την εμπιστοσύνη τους σε θεσμούς όπως ο στρατός και η αστυνομία.
Σαν να μην έφταναν τα προβλήματα των συγκρούσεων, το Αφγανιστάν βρίσκεται στην τέταρτη θέση παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τους κινδύνους που αντιμετωπίζει από την κλιματική κρίση, καθώς η χώρα υποφέρει από σοβαρότατες ξηρασίες που επηρεάζουν και την τροφική επάρκεια.
«Δεν είναι φιλανθρωπία το άσυλο»
Μιλώντας στο News 24/7, η Στέλλα Νάνου, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, δηλώνει: «H συντριπτική πλειοψηφία των νεοαφιχθέντων στα ελληνικά νησιά συνεχίζουν να είναι άνθρωποι με προσφυγικό προφίλ. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελληνικών αρχών (λιμενικό-αστυνομία), προέρχονται κυρίως από Αφγανιστάν και Συρία και δευτερευόντως από χώρες όπως το Ιράκ, Παλαιστίνη, Σομαλία, Λαϊκή Δημοκρατία Κονγκό, περιοχές όπου επικρατεί ανασφάλεια, συγκρούσεις, βία και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να αναζητήσουν ασφάλεια ενώ η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση της Γενεύης για το Καθεστώς του Πρόσφυγα, έχουν τη νομική υποχρέωση να επιτρέπουν στους πρόσφυγες να έχουν πρόσβαση στην επικράτεια και τη διαδικασία ασύλου ώστε να αναζητήσουν προστασία. Επομένως, η χορήγηση ασύλου δεν αποτελεί πράξη «φιλανθρωπίας» ούτε εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της Ελλάδας, αλλά υποχρέωσή της με βάση τις διεθνείς συνθήκες, την ευρωπαϊκή και την ελληνική νομοθεσία.»