Δεν έσωσαν την Thomas Cook, αλλά είναι έτοιμοι για στρατιωτικές επεμβάσεις
Μια μέρα, δύο πολύ διαφορετικές αποφάσεις της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου
Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΑ Δημοσίευση 24/9/2019
Η βρετανική κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον, γνωστού κι ως BoJo, δεν διέθεσε χρήματα για να σώσει το ιστορικό ταξιδιωτικό πρακτορείο «Thomas Cook» και μαζί του 9.000 θέσεις εργασίας, αλλά δηλώνει πρόθυμη να σταθεί στο πλάι των ΗΠΑ σε μια πανάκριβη νέα στρατιωτική επέμβαση στον Κόλπο.
Μια μέρα, δύο πολύ διαφορετικές αποφάσεις της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον υπέγραψε στην ουσία τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της ταξιδιωτικής εταιρείας «Thomas Cook», που μετρούσε 178 χρόνια ζωής και ήταν ο παλαιότερος φορέας διακοπών στον κόσμο, αρνούμενος να επενδύσει στην εταιρεία τα £ 150 εκατομμύρια στερλίνες που χρειάζονταν για τη διάσωσή της.
Ο επονομαζόμενος Βρετανός ή μικρός Τραμπ είπε μάλιστα ότι η διάσωση της «Thomas Cook» θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν «ηθικό κίνδυνο», στην περίπτωση που και άλλες εταιρείες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες επαναπαυτούν ελπίζοντας να λάβουν κρατική βοήθεια.
Εντούτοις, ενώ πετούσε για τη Νέα Υόρκη όπου λαμβάνει χώρα η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο ίδιος αρνήθηκε να αποκλείσει στρατιωτική παρέμβαση του Ηνωμένου Βασιλείου στον Κόλπο, ως απάντηση στις επιθέσεις εναντίον των εγκαταστάσεων πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας.
Εκεί ο BoJo δεν είδε κανέναν κίνδυνο.
«Είναι σαφές ότι αν μας ζητηθεί, είτε από τους Σαουδάραβες είτε από τους Αμερικανούς, να παίξουμε κάποιο ρόλο, τότε θα εξετάσουμε με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να είμαστε χρήσιμοι» δήλωσε ο Τζόνσον.
Πόσο να κοστίζει άραγε μια τέτοια επέμβαση;
Σίγουρα πολύ περισσότερο από τα 150 εκατομμύρια που χρειάζονταν για να σωθεί η «Thomas Cook».
Πιθανότατα λίγες μόνο ημέρες στρατιωτικών εχθροπραξιών με το Ιράν θα κοστίσουν πολλαπλάσια αν ληφθεί υπόψη και ο καταστροφικός αντίκτυπος που θα έχει μια τέτοια σύρραξη στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου.
Όμως οι φιλικές προς την ελίτ προτεραιότητες της κυβέρνησης Τζόνσον δεν κρύβονται πια.
Για πολύ καιρό μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δυτικές κυβερνήσεις, σε γενικές γραμμές, εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και οι δαπάνες τους είχαν αυτόν τον προσανατολισμό. Αλλά από τη δεκαετία του 1980 και μετά, και ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1990, όταν δεν υπήρχε πλέον η «απειλή» ενός ανταγωνιστικού οικονομικού συστήματος (του κομμουνισμού), ενήργησαν ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού.
Οι δαπάνες για τους πολλούς, έκτοτε, έχουν μειωθεί δραστικά, ενώ οι δαπάνες για την ελίτ και τις τράπεζες έχουν αυξηθεί. Κι αυτή η πολιτική στάση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει στη συγκέντρωση του 99% του πλούτου όλου του κόσμου, σε μια ολιγαρχία που αντιπροσωπεύει μόλις το 1% του πληθυσμού της γης.
Και φυσικά δεν είναι αυτό το 1% που θα στεναχωρηθεί ή έστω θα επηρεαστεί από την κατάρρευση της «Thomas Cook». Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες απλοί και συνηθισμένοι εργαζόμενοι που έκαναν κράτηση πακέτου διακοπών με την επιχείρηση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η απάντηση της βρετανικής κυβέρνησης ήταν τόσο απαξιωτικά αρνητική. Κι αν η «Thomas Cook» ήταν χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στο Σίτι που αντιμετώπιζε δυσκολίες, φυσικά τα χρήματα θα ήταν διαθέσιμα.
Ενδιαφέρον έχει επίσης, η αντιπαραβολή του «ηθικού κινδύνου» της κυβέρνησης Τζόνσον με τον ίδιο κίνδυνο που αντιμετώπισε μια προηγούμενη κυβέρνηση των Συντηρητικών στην Βρετανία τη δεκαετία του 1970.
Όταν η «Rolls Royce», μια άλλη διάσημη βρετανική εταιρεία με χιλιάδες θέσεις εργασίας, αντιμετώπισε δυσκολίες στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο τότε πρωθυπουργός Ted Heath προχώρησε στην κρατικοποίηση της επιχείρησης. Η εταιρία σώθηκε (με την επωνυμία Rolls-Royce 1971 Limited) και οι δύο: αυτοκινητοβιομηχανία και αερομεταφορές συνεχίζουν να είναι ισχυρές σήμερα. Στην πραγματικότητα, είναι κορυφαίες.
Αν ο Μπόρις Τζόνσον ήταν πρωθυπουργός το 1971, πιθανότατα να άφηνε τη «Rolls-Royce» να καταρρεύσει.
Αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι για εκείνους που λένε ότι μια δημόσια συμμετοχή σε μια ταξιδιωτική εταιρεία είναι μια τρελή ιδέα, ότι η «Thomas Cook» ήταν μια επιτυχημένη κρατική ταξιδιωτική εταιρεία από το 1948 έως το 1972. Ο Ted Heath είχε μεν δίκιο να κρατικοποιήσει τη «Rolls Royce», αλλά έκανε το λάθος να ιδιωτικοποιήσει την «Thomas Cook»!