Ο Ραντζού είναι ο τελευταίος από τους κατοίκους του παλιού καταυλισμού της Μόριας  που μένει ακόμα εκεί. Φύλακας ότι σκουπιδιού απέμεινε, των μπαζών που πετάν στο παλιό στρατόπεδο, και των πολλών δεκάδων γατών που έμειναν πίσω σαν οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες έφυγαν κυνηγημένοι από τη φωτιά, από τη «ντροπή» της Μόριας.

Ο Ραντζού δεν έχει που να πάει. Ούτε πίσω στο Μπαγκλαντές, ούτε στο νέο ΚΥΤ, ούτε πουθενά αλλού. Γιατί ο Ραντζού δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο για τις γάτες του, μέσα στην ανείπωτη ανέχεια του ο Ραντζού υπάρχει και ζει μόνο για τις γάτες του.

Μετανάστης από το Μπαγκλαντές, με άδεια εργασίας σε επιχείρηση της Λέσβου ήταν ο Ραντζού. Όταν έληξε η άδεια παραμονής του ζήτησε να ανανεωθεί αλλά το  έστειλαν στο ΚΥΤ. Αυτό ήταν λέει αρμόδιο για την ταυτοποίηση του. Μόνο που σαν πήγε στο ΚΥΤ του είπαν ότι εκεί ταυτοποιούν μόνο όσους έρχονται με βάρκα από απέναντι. Αυτός πώς είχε έρθει;

Ο Ραντζού (όρθιος αριστερά) κι οι γάτες του. Τους φροντίζουν κάποιες οργανώσεις και κάποιοι περαστικοί 

«Από τη μαμή μέχρι τη λεχώνα» δε χάθηκε το παιδί, χάθηκε ο Ραντζού. Εδώ με το τέρας της γραφειοκρατίας δε τα βρίσκει ο Έλληνας ο καημένος ο Ραντζού από το Μπαγκλαντές θα τα ‘βρισκε; Πήγε κι απάγκιασε σε ένα καλύβι που έφτιαξε κοντά σε όλα τα άλλα της Μόριας. Και σαν το Σεπτέμβριο του 2020 ξέσπασε η φωτιά - που να πάει; - έμεινε πίσω....

Ο καινούργιος του κόσμος ήταν η καμένη πια Μόρια. Το σπίτι του η καρότσα ενός παλιού φορτηγού αυτοκινήτου. Κι οι φίλοι του τα ζώα του καταυλισμού που έμειναν πίσω σαν οι σύντροφοι τους έφυγαν. Οι γάτες της Μόριας που τον ζεσταίνουν στα κρύα του χειμώνα. Κι αυτός τους προσφέρει ό,τι έχει, ό,τι του φέρνουν περαστικοί και ανθρωπιστικές οργανώσεις.  Να προχθές κουβέρτες και χειμωνιάτικα ρούχα του πήγε η οργάνωση Hope Project και φαγητό για τις γάτες η οργάνωση Wadi. Φαγητό του πάνε που και που άλλες οργανώσεις μαζί με κανένα κρασάκι γιατί τίποτα άλλο δεν του έμεινε του Ραντζού.

Το σπίτι του αόρατου Ραντζού. Κι οι σύντροφοι του οι γάτες του 

Τον ρωτήσαμε αν χρειάζεται κάτι.... Δε θέλει τίποτα ο Ραντζού. Έχεις την εντύπωση σαν τον ακούς πως νοιώθει πως δεν έχει το δικαίωμα να χρειάζεται κάτι... Ο Ραντζού είναι αόρατος για το Ελληνικό κράτος και κάπου νοιώθεις πως κι αυτός πια άρχισε να νιώθει αόρατος.

«Σαν μια μέρα μαθευτεί πως βρέθηκε παγωμένος κάποιος ας φροντίσει τις γάτες του» μας λέει ένας περαστικός. Τον κοιττάς απορημένος.  

Ο Ραντζού του χαμογελά.... «Τα χαρτιά μου κάηκαν, δεν έχω τίποτα, το σπίτι μου μόνο» λέει και μας δείχνει την καρότσα του παλιού φορτηγού και την παράγκα του. Το «σπίτι» του.