Δώδεκα μέλη της Ολυμπιακής Ομάδας του Αφγανιστάν, πέντε αθλητές, συνοδοί, προπονητές και ο αντιπρόεδρος της νεοσύστατης τότε Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας Ντάστι Ζία, έφθασαν στις 23 Μαΐου του 2004 στη Μυτιλήνη για την προετοιμασία της ομάδας τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Φιλοξενούμενοι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου και με πρωτοβουλία της Μυτιληνιάς στην καταγωγή, δραστηριοποιούμενης τότε στο Αφγανιστάν εκπροσώπου της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Ζωής Λειβαδίτη.

Σε αντίθεση με τα συμβαίνοντα σήμερα, που οι Αφγανοί στη Λέσβο ισοδυναμούν με το απόλυτο κακό η πρωτοβουλία αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και την Οργανωτική Επιτροπή του Οργανισμού «Αθήνα 2004». Άλλες εποχές, άλλα ήθη;

Οι δυο γυναίκες

Ανάμεσα στους πέντε αθλητές συμπεριλαμβάνονταν και δυο γυναίκες, οι πρώτες στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, γυναίκες αθλήτριες από το Αφγανιστάν, οι οποίες θα αγωνίζονταν στα αθλήματα του τζούντο και του δρόμου των εκατό μέτρων. Από τους άνδρες ο ένας ήταν δρομέας μικρών αποστάσεων, ένας παλαιστής και ένας πυγμάχος.

Στο λιμάνι, τους Αφγανούς αθλητές που έφθασαν με το πλοίο «Θεόφιλος», υποδέχθηκαν ο νομάρχης Λέσβου Παύλος Βογιατζής, μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στο νησί και μέλη εθελοντικών οργανώσεων.

«Όλοι οι κάτοικοι της Λέσβου, της Λήμνου και του Αγίου Ευστρατίου, είχε σημειώσει με δήλωση του κατά την υποδοχή της ομάδας ο κ. Βογιατζής, είναι συγκινημένοι γιατί η Ολυμπιακή Ομάδα μιας χώρας που μόνο πόλεμο γνώρισε, χωρίς καμία οικονομική  δυνατότητα, ξεκίνησε από το μακρινό Αφγανιστάν και ήρθε στην Ελλάδα. Ήρθε στην ακριτική Λέσβο και φιλοξενείται από την τοπική κοινωνία για να προπονηθεί και να πετύχει τον στόχο της, να λάβει μέρος σ’ αυτούς τους αγώνες. Αυτό  είναι το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και είναι μακριά από τους Ολυμπιακούς της Coca Cola και των άλλων μεγάλων εταιριών.

Αυτή είναι η πραγματική αθλητική σκέψη και είμαι υπερήφανος για τον τόπο μου, τη Λέσβο, που χωρίς να έχει ιδιαίτερη οικονομική δυνατότητα, φιλοξενεί αυτή την ομάδα μέχρι τους Ολυμπιακούς. Η επιλογή των αθλητών της μαρτυρικής  αυτής χώρας και η ανάληψη εκ μέρους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου των δαπανών φιλοξενίας τους, δείχνει το ενδιαφέρον μας, για μια σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει». Με τη δήλωσή του ο κ. Βογιατζής ευχαρίστησε επίσης τον Δήμο Καλλονής για τη συμπαράσταση του στην όλη προσπάθεια, την Ένωση Ξενοδόχων και ιδιαιτέρως τους ξενοδόχους της περιοχής Καλλονής.

Εγγλέζικη «αρπαγή»

Ας σημειωθεί ότι, όπως κατήγγειλε τότε η κ. Λειβαδίτου, η οποία και συνόδευσε την αποστολή από την Καμπούλ ως τη Μυτιλήνη, μέσω Κωνσταντινούπολης και Αθηνών, κατά την αναχώρησή τους από το Αφγανιστάν αλλά και για ένα αρκετό διάστημα πριν, Άγγλοι προσπάθησαν να πείσουν την Ολυμπιακή Επιτροπή του Αφγανιστάν να πάνε για προετοιμασία στην Αγγλία "λόγω της μη ασφαλούς κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα". Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, ήθελαν οι Άγγλοι να χρησιμοποιήσουν τους Αφγανούς αθλητές και την ιστορία - σφραγίδα στο Ολυμπιακό Κίνημα που τους συνοδεύει ως μέσο διεκδίκησης της Ολυμπιάδας του 2012 από το Λονδίνο. «Είμαι ασφαλής, πολύ ασφαλής, νιώθω υπέροχα και προπάντων πολύ χαρούμενος που είμαι στην Ελλάδα", απάντησε εκ μέρους όλων των μελών της Ολυμπιακής Ομάδας, ο αντιπρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής του Αφγανιστάν.

Μαζί με τον κ. Ζία, ασφαλή, αλλά και ενθουσιασμένα ήταν τα μέλη της Ολυμπιακής Ομάδας του Αφγανιστάν. Αιτία η υποδοχή και η φιλοξενία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου και γενικότερα η ζεστασιά με την οποία τους περιέβαλλαν οι κάτοικοι της Μυτιλήνης.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας της παραμονής τους στη Λέσβο και αφού τους επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο όπου κατέλυσαν ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου κ. Σέργιος Τσίφτης, η Νομαρχία Λέσβου παρέθεσε  προς τιμήν των Αφγανών γεύμα σε παραλιακή ταβέρνα του νησιού, όπου γεύτηκαν τοπικά παραδοσιακά φαγητά.  Είχαν ακόμα την ευκαιρία να ζήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες, όπως μια βόλτα με αλιευτικό σκάφος στα νερά του κόλπου της Γέρας, αφού όπως είπαν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν θάλασσα.

Η αποστολή της Ολυμπιακής ομάδας του Αφγανιστάν παρέμεινε προπονούμενη στην Καλλονή μέχρι τέλος Ιουνίου 2004 όταν και αποχώρησε για την Αθήνα προκειμένου να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Πρόσφυγες και επίσημοι προσκεκλημένοι…

Από τη μια και από την άλλη μεριά του δρόμου στη Μυτιλήνη.

Από τη μια μεριά οι αθλητές του Αφγανιστάν στον δρόμο από το πλοίο μέχρι ένα γειτονικό καφέ. Η πρώτη αθλητική έξοδος της χώρας εδώ και 25 χρόνια, η πρώτη συμμετοχή γυναικών σε Ολυμπιάδα. Η πρώτη ομάδα Αφγανών που έρχεται στη Λέσβο με εθνική βίζα στα διαβατήριά τους.

Από την άλλη μεριά το σκάφος του Λιμεναρχείου που «ξεφόρτωνε» τη σοδειά της νύχτας που πέρασε. Οκτώ Αφγανούς πρόσφυγες που πέρασαν από την ακτή της Ασίας στο όνειρο ζωής, την Ευρώπη.

Με τις κοκκινόμαυρες φόρμες της Adidas οι πρώτοι, ρακένδυτοι, βρεγμένοι, ταλαιπωρημένοι από την ολονύκτια προσπάθεια να φτάσουν στην ακτή με μια πλαστική βάρκα οι άλλοι...

Το απόγευμα  της ίδιας μέρας, αντιπροσωπεία των Αφγανών αθλητών συνοδευόμενη από το Νομάρχη, επισκέφθηκε το Κέντρο Προσωρινής Διαμονής Προσφύγων στην Παγανή Μυτιλήνης.

Η συνάντηση. Λόγια παρηγοριάς από τους πρώτους, εντυπώσεις για τις συνθήκες διαβίωσης, πρόσκληση να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αφού όπως είπαν, οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει.

Δυο κόσμοι παράλληλοι, η συνάντηση δυο κόσμων για λίγα λεπτά, ο καθένας στον κόσμο του… Τι πάω και θυμάμαι. Δε βλέπω τι γίνεται;