Με μια εικόνα της Παναγίας, δώρο από τα προσφυγόπουλα που κάθε μέρα επί έξι μήνες τους μοίραζε ψάρια, ο Κώστας Καραμανώλης, που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για την ανιδιοτέλειά του, χάρη στο ρεπορτάζ και βίντεο του «Ν», αφήνει τη βιντζότρατά του γιατί σταματά η αλιευτική περίοδος, μέχρι τον Οκτώβρη που θα την ξαναπιάσει.

Ανήμερα του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου, τα προσφυγόπουλα που κάθε απόγευμα από τις 3 έπιαναν στασίδι στο λιμανάκι της Παναγιούδας με σακούλες ανά χείρας για να πάρουν τα ψάρια του, του δώρισαν μια εικόνα της Παναγίας. «Μαρία, Μαρία» του είπαν. Μόνο αυτό μπορούσαν, αφού τα παιδιά, Αφγανάκια τα περισσότερα και ο Κώστας συνεννοούνται με τα μάτια. Πρέπει να είχαν δει δύο εικονίτσες που φυλά ο πατέρας του μέσα στο καΐκι, και «κατάλαβαν ότι θα μου άρεσε», λέει ο ψαράς στο «Ν». «Το κρέμασαν και στη μηχανή!» προσθέτει.

Τώρα βγαίνει μόνο με δίχτυα και βγάζει λίγα ψάρια, αλλά η παρέα, παραμένει παρέα. Κάθε απόγευμα, μαζεύονται και τα λένε. Τα παιδιά έχουν βρει κάτι ποδήλατα, τα παρκάρουν και τρέχουν σε όλο το λιμανάκι. Άλλα πάλι ξεκουφαίνουν την περιοχή με μουσική που βάζουν στα ηχεία.

Χαρούμενος ο Κώστας γιατί μέσα στον Μάρτιο γεννήθηκε και το δεύτερο παιδάκι του, δεν επαναπαύεται. Χτες κιόλας βρίσκονταν στην Αθήνα κι έκανε παρέμβαση στην Πανελλήνια Ένωση Βιντζότρατας. Γιατί η αλιευτική περίοδος ξεκινά πάλι τον Οκτώβριο, αλλά οι άδειες για τις βιντζότρατες λήγουν τον προσεχή Δεκέμβρη. «Δεν φαίνεται να ζητηθεί παράταση από το υπουργείο και αγωνιούμε για το μέλλον μας, κι αυτό ενώ τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη θα συνεχίσουν για δεύτερη τριετία», αναφέρει.

Ο Κ. Καραμανώλης περιέγραψε την περίοδο που είχαν σταματήσει οι βιντζότρατες με τα πιο μελανά χρώματα για τους ψαράδες. «Θέλουμε να γίνει νέο αίτημα» λέει και επικαλείται μελέτες που δείχνουν ότι δεν δημιουργείται πρόβλημα στη θαλάσσια περιοχή. Από την άλλη ευχαριστεί την Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, Χριστιάνα Καλογήρου για το ότι βοήθησε να γίνει το αίτημα και να ξεκινήσουν οι βιντζότρατες την προηγούμενη περίοδο.

Η ιστορία του

Από τον Οκτώβρη έως την τελευταία του Μαρτίου η καθημερινότητα του Κώστα είχε ως εξής. Ξεκινούσε το μεροκάματο στις 4.30 το πρωί με τους συναδέλφους του κι έφτανε στο λιμανάκι της Παναγιούδας, λίγο μετά τις 4 το απόγευμα. Όσο αργούσε το καΐκι να φανεί, τόσο περισσότερα ψάρια έπιανε.

Ο 35χρονος Κώστας Καραμανώλης κάθε απόγευμα που επέστρεφε στο λιμάνι με το καΐκι του, εδώ και ενάμιση χρόνο, έδινε τα μικρότερα ψάρια, «αυτά που τρώνε οι γλάροι, αλλά παλιότερα τα τιμούσαν οι φτωχοί», όπως λέει, σε προσφυγόπουλα και ντόπιους, που τον περιμένουν στο λιμάνι με σακούλες ανά χείρας.

Πολλές φορές, οι «ωφελούμενοι» του Κώστα Καραμανώλη ήταν τυχεροί, έπαιρναν πολλές σαρδέλες. «Έλα, Ω3 που σας δίνω σήμερα», τους φώναζε ο ψαράς, καθώς γέμιζε τις σακούλες.

Μεγάλωσε στη βάρκα και στα καΐκια, γιατί ο πατέρας του είναι ψαράς. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και παρακολούθησε το μεταπτυχιακό- παιδαγωγικό πρόγραμμα της ΑΣΠΑΙΤΕ με επιτυχία. Μέχρι το 2010 ήταν συμβασιούχος στα προγράμματα stage του υπουργείου Αιγαίου και μετά επέλεξε να ασχοληθεί με την αλιεία, καθώς «λόγω της ανεργίας και επειδή είχαμε παντρευτεί και έπρεπε να δούμε το σπίτι, αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά το 2011».

Κάθε απόγευμα, προσφυγόπουλα και ντόπιοι περίμεναν με σακούλες ανά χείρας τον Κώστα Καραμανώλη να επιστρέψει στο λιμάνι με την ψαριά του.

Έχει ένα γιο, τον Γιώργο, πεντέμισι ετών, και μια μικρούλα… ημερών με τη γυναίκα του την Αρετή, που έχει σπουδάσει μαθηματικός. Στην αρχή ήταν δύσκολα. «Τώρα με την τράτα (σ.σ. βιντσότρατα) είναι καλύτερα, γιατί από το 2010 το εργαλείο αυτό είχε σταματήσει.

Ξαναδόθηκε άδεια τον Οκτώβριο του 2017 με διαχειριστικό σχέδιο», εξηγεί. Δουλεύει στην τράτα από τον Οκτώβριο έως το τέλος Μαρτίου. «Από την αρχή, πριν από ενάμιση χρόνο που πήραμε την τράτα, ξεκινήσαμε να τους δίνουμε γιατί τα πετάξαμε κάποιες φορές, επειδή δεν πωλούνται.

Παρόλο που αυτά τα μικρά ψάρια κάποτε τα έτρωγαν και έχουν πολύ καλά συστατικά. Αποφασίσαμε άμεσα να τα κρατήσουμε. Ετσι κι αλλιώς, τα προσφυγόπουλα έρχονταν για βόλτα τα απογεύματα, επειδή το λιμανάκι είναι κοντά στο ΚΥΤ Μόριας, και μας ζητούσαν να τους δώσουμε κάτι για φαγητό. Οπότε βρήκαμε τη λύση», αναφέρει.

Η ανταπόδοση

Και τονίζει: «Εμείς όμως δεν ξεχωρίζουμε Έλληνες και ξένους. Τις προάλλες, για παράδειγμα, ήρθε ένα παιδί και μου άφησε μια ρετσίνα επειδή του έδωσα την άλλη φορά ψάρια. Και τα προσφυγόπουλα ή οι γονείς τους έρχονται κάποιες φορές να μας δώσουν φρούτα επειδή δώσαμε ψάρια. Φυσικά δεν τα παίρνουμε, αυτοί τα έχουν περισσότερο ανάγκη». Και σκέφτεται ότι κάποια από αυτά τα παιδιά δεν έχουν φάει ποτέ στη ζωή τους ψάρι.

Ο Κώστας Καραμανώλης στο παρελθόν είδε τα δίχτυα του κάποιες φορές να καταστρέφονται από πρόσφυγες που έψαχναν για ψάρια. «Ανταλλάξαμε τα λόγια μας, είχαμε τα νεύρα μας, αλλά τους καταλαβαίνουμε. Πάνε αυτά, τελείωσαν, μας κατάλαβαν και αυτά συμβαίνουν. Για μένα το σημαντικότερο είναι τα παιδιά αυτά που μένουν τόσους μήνες εδώ να πάνε όλα σχολείο, για να μη γίνουν παραβατικά και να μπορέσουν να προχωρήσουν στη ζωή τους».