
Το κοινωνικό πρόγραμμα του Ούζου Πλωμαρίου απέκτησε φέτος έναν πρωταγωνιστή που κέρδισε τις εντυπώσεις και άγγιξε συναισθήματα. Η Ηλιαχτίδα, ένα παραδοσιακό ξύλινο καΐκι τύπου μπατέλο, που κατασκευάστηκε το 1972 και εντοπίστηκε εγκαταλελειμμένο με σοβαρές φθορές στη Σκάλα Λουτρών, σώθηκε από τον χρόνο και επέστρεψε στη ζωή με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Η ανακατασκευή του έγινε σε τοπικό καρνάγιο από έμπειρους τεχνίτες που προστάτευσαν την αυθεντικότητα της ναυτικής ξυλοναυπηγικής τέχνης της Λέσβου. Ωστόσο το καΐκι δεν «ξαναχτίστηκε» μόνο με εργαλεία και δεξιοτεχνία αλλά και με τη συμβολή των ανθρώπων. Επισκέπτες του αποστακτηρίου και χρήστες των κοινωνικών δικτύων μοιράστηκαν τις αγαπημένες τους καλοκαιρινές στιγμές. Άλλοι έγραψαν σε ειδική κάλπη στο χώρο της ποτοποιίας και άλλοι έστειλαν ψηφιακά εικόνες, λέξεις και μικρές ιστορίες γεμάτες φως θάλασσα και ανεμελιά.
Όλες αυτές οι αναμνήσεις έγιναν έμπνευση για τον εικασμό της Ηλιαχτίδας. Ο Δημήτρης Καλατζάκης, εικαστικός, εικονογράφος και εκπαιδευτικός τέχνης με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και βαθιά δημιουργική δράση στη Λέσβο, ανέλαβε να αποτυπώσει πάνω στο σκαρί την ουσία του καλοκαιριού όπως τη βιώνουν όσοι επισκέπτονται τον τόπο. Λέξεις όπως βουτιές ηλιοβασιλέματα Εβίβα μετατράπηκαν σε ζωγραφικά ίχνη χαραγμένα στο ξύλο και έδωσαν νέα ζωή στο παραδοσιακό καΐκι που έγινε ένας μεγάλος συλλογικός καμβάς.
Με την ολοκλήρωση της ανακατασκευής η Ηλιαχτίδα πλέον «υιοθετήθηκε» από την Ποτοποιία Πλωμαρίου και εκτίθεται μόνιμα στο μουσείο Ο Κόσμος του Ούζου ανοιχτή στο κοινό ως ζωντανό στοιχείο της τοπικής ναυτικής παράδοσης. Είναι ένα σκάφος που συνδέει το χθες με το σήμερα και θυμίζει ότι η παράδοση δεν μένει στάσιμη αλλά συνεχίζει να εξελίσσεται μέσα από τους ανθρώπους που την αγαπούν και την στηρίζουν.
Το καΐκι αυτό ανήκει πια σε όλους. Στις μνήμες όσων μοιράστηκαν τις δικές τους ιστορίες στην ανακαίνισή του στα παιδιά που θα το επισκέπτονται και σε κάθε φίλο του νησιού που βλέπει στην Ηλιαχτίδα μια φωτεινή υπενθύμιση ότι οι καλοκαιρινές στιγμές δεν χάνονται ποτέ. Ζουν μέσα μας και βρίσκουν τρόπο να ταξιδεύουν ξανά.