Με εκτενή ανακοίνωση της η «Κίνηση για Ελεύθερα Βουνά στη Λέσβο» εκφράζει τους φόβους της για την εγκατάσταση βιομηχανικών ΑΠΕ (ανεμογεννητριών)  με τον ολοκλήρωση της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Λέσβου και Χίου με το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με την ηπειρωτική Ελλάδα.  Στην ανακοίνωση τονίζεται πως βγήκε σε διαβούλευση που θα διαρκέσει έως τις 13 Νοεμβρίου το πρώτο τμήμα της διασύνδεσης.

Μεταξύ άλλων η Κίνηση αναφέρει: «η διασύνδεση με το ηπειρωτικό δίκτυο θα μπορούσε και θα όφειλε να έχει θετικό πρόσημο. Εφόσον όμως θα εργαλειοποιηθεί για τη μετατροπή της Λέσβου, της Λήμνου και της Χίου σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας προς εξαγωγή, οδηγώντας έτσι σε μόνιμη υποβάθμισή τους, προκύπτει σοβαρό ζήτημα.

 Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε σε αναλυτικότερη ενημέρωση για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας και να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί. Καλούμε τους κατοίκους της Λέσβου, της Χίου, της Λήμνου και της Σκύρου να λάβουν γνώση και θέση για το μέλλον που προδιαγράφεται για τα νησιά μας».

Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:

Πριν από λίγες μέρες, βγήκε σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 13/11/25 το πρώτο τμήμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Λέσβου με το ηπειρωτικό δίκτυο, η οποία θα περιλαμβάνει διασύνδεση με τη Λήμνο, τη Χίο και τη Σκύρο. Η διασύνδεση αυτή, θα όφειλε και θα μπορούσε να συμβάλει στην ενεργειακή επάρκεια της Λέσβου και των υπόλοιπων νησιών, και ως τέτοια παρουσιάζεται από τους εμπλεκόμενους φορείς.

Δυστυχώς όμως, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω και όπως προκύπτει από τα επίσημα δεδομένα, η στόχευση της διασύνδεσης είναι τελείως διαφορετική. Ουσιαστικά αποτελεί προϋπόθεση και προπομπό της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης βιομηχανικών ΑΠΕ στα νησιά του βορείου Αιγαίου (153 ανεμογεννήτριες στη δυτική Λέσβο, 125 στη Λήμνο και 75 στη Χίο), με σκοπό την παραγωγή υπερπλεονάσματος ενέργειας, το οποίο θα εξάγεται στο ηπειρωτικό δίκτυο μέσω της διασύνδεσης, και από εκεί στο εξωτερικό. Διασύνδεση και εγκατάσταση βιομηχανικών ΑΠΕ, είναι τα δύο τμήματα ενός ενιαίου έργου:

Μετατροπή της δυτικής Λέσβου σε απέραντο εργοστάσιο ενέργειας με "όχημα" τη διασύνδεση

Εδώ και πολλά χρόνια, στο ζήτημα της κλιματικής κρίσης, κυριαρχούν οι όροι «πράσινη» ενέργεια και «ενεργειακή μετάβαση», εννοώντας την ελαχιστοποίηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2), μέσω αντικατάστασης της ηλεκτροπαραγωγής από ορυκτά καύσιμα, από την παραγωγή ενέργειας από εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ: ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά). Πριν εξετάσουμε την περίπτωση της Λέσβου, αξίζει να δούμε τα δεδομένα της «πράσινης» μετάβασης στην Ελλάδα συνολικά:

Ενώ η εθνική ετήσια ζήτηση για ενέργεια μετά βίας αγγίζει τα 9 με 10GW (Gigawatt) σε ακραίες συνθήκες (καύσωνα), και ενώ ο ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) σχεδιάζει η χωρητικότητα του Δικτύου στην Ελλάδα να φτάσει τα 28-30GW το 2030, τα έργα ΑΠΕ που ήδη λειτουργούν, μαζί με όσα κατασκευάζονται ή θα κατασκευαστούν σύντομα, ξεπερνούν τα 32GW. Έχουμε δηλαδή εξασφαλισμένη πολύ περισσότερη «πράσινη» ενέργεια απ’ όση χρειαζόμαστε, υπερκαλύπτοντας ήδη κατά πολύ τους ευρωπαϊκούς, αλλά και τους εθνικούς στόχους. Στην ουρά του ΑΔΜΗΕ περιμένουν άλλα 47GW ΑΠΕ, ενώ νέες αιτήσεις για έργα ΑΠΕ συνεχίζουν να εγκρίνονται σωρηδόν. Όταν κατασκευαστούν όλα τα έργα ΑΠΕ, θα φτάσουμε στα 70GW (!!) ΑΠΕ, ξεπερνώντας τους στόχους ακόμη και του 2050, και 2,5 φορές τις ανάγκες του συστήματος και όσα προβλέπει το ΕΣΕΚ (Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα) για το 2030. Έτσι, οδηγούμαστε σε ένα μόνιμο υπερπλεόνασμα ενέργειας, που κανένα σύστημα αποθήκευσης ενέργειας δεν μπορεί να διασώσει. Γίνεται επομένως αντιληπτό, πως τα έργα αυτά δεν σκοπεύουν στην κάλυψη των εθνικών ή των τοπικών αναγκών, αλλά στην εξαγωγή ενέργειας σε άλλες χώρες, εφόσον ήδη το παραγόμενο υπερπλεόνασμα δεν μπορεί να διοχετευτεί στο δίκτυο, για να μην προκληθεί μπλακ-άουτ, με συνέπεια συνεχείς περικοπές (383 GWh-γιγαβατώρες το Μάιο του 2025), δηλαδή ενέργεια που «πετιέται». Η διαχείριση αυτή, παράλληλα με την επέλαση των «επενδύσεων» και τη μη απορρόφηση της ενέργειας από το δίκτυο, έχει συμβάλει στην εκτόξευση των τιμών του ρεύματος, με ασφυκτική οικονομική πίεση στους πολίτες και υπερκέρδη στις εταιρείες.

Το 2012, η ΡΟΚΑΣ/Iberdrola, είχε λάβει άδεια για 153 ανεμογεννήτριες στη δυτική Λέσβο (επίσης 125 Α/Γ στη Λήμνο και 75 Α/Γ στη Χίο), συνολικής ισχύος 706MW. Το έργο «πάγωσε», λόγω του κόστους (900 εκατ. ευρώ τότε) της υποθαλάσσιας διασύνδεσης με το ηπειρωτικό δίκτυο, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και βασική προϋπόθεση υλοποίησης του συγκεκριμένου έργου, διότι η ενέργεια που θα παράγεται στη Λέσβο, τουλάχιστον 306MW, υπερκαλύπτει την τοπική ζήτηση (μέγιστη απαιτούμενη ισχύς μετά βίας 70MW), δεν «χωρά» στον διαθέσιμο ηλεκτρικό χώρο του νησιού και δεν μπορεί να απορροφηθεί τοπικά. Κύριος σκοπός τού φαραωνικού αυτού έργου, λοιπόν, θα είναι η εξαγωγή ενέργειας στο ηπειρωτικό δίκτυο μέσω της διασύνδεσης, και από εκεί στο εξωτερικό (άλλωστε η εξαγωγή του υπερπλεονάσματος ρεύματος από ΑΠΕ στο εξωτερικό, αποτελεί θεμέλιο του επίσημου ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας). Η υποθαλάσσια διασύνδεση θα έχει πρωτίστως εξαγωγικό χαρακτήρα, και το κόστος της (1,246 δις) θα καλυφθεί ως επί το πλείστον από δημόσιους πόρους (δηλαδή από τους φόρους μας). Έτσι, η εταιρεία πήρε νέες βεβαιώσεις παραγωγού το 2022, δείχνοντας την πρόθεσή της να προχωρήσει το έργο.

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της ΡΟΚΑΣ/Iberdrola βρίσκεται σε περιοχές Natura, σε ζώνες ειδικής προστασίας και μεταναστευτικές διαδρομές πτηνών, και στην περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους (Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, και ενταγμένο -όπως και ολόκληρη η Λέσβος- από την UNESCO στο παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων).

Ουσιαστικά, η δυτική Λέσβος θα αλλάξει φυσιογνωμία και θα μετατραπεί σε βιομηχανική ζώνη, με συνεπακόλουθες σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την τοπική οικονομία (κτηνοτροφία, γεωργία, μελισσοκομία, τουρισμό κ.ά.). Μαζί θα έρθουν και οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις γης, όπως συνέβη π.χ. στο Διδυμότειχο και την Ορεστιάδα, όπου αγρότες έλαβαν εξώδικα από εταιρεία αιολικών, η οποία τούς ζητά να αποδεχθούν την ενοικίαση ή πώληση των χωραφιών τους για πάνω από 20 χρόνια, διαφορετικά θα προχωρήσει σε αναγκαστική απαλλοτρίωσή τους. Θα υπάρξει μείωση της αξίας της γης, με παράλληλη εξαφάνιση των ήπιων μορφών τουρισμού (οικοτουρισμός, περιηγητικός-πεζοπορικός τουρισμός, γεωτουρισμός (Απολιθωμένο Δάσος), ελαιοτουρισμός, ορνιθολογικός τουρισμός: Η Λέσβος έχει ανακηρυχθεί το τρίτο καλύτερο μέρος στον κόσμο για παρατήρηση πουλιών). Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και η ακουστική και οπτική όχληση, μέρα και νύχτα.

Μεγάλοι αιολικοί σταθμοί όπως ο σχεδιαζόμενος, επηρεάζουν το μικροκλίμα της περιοχής, ευνοούν φαινόμενα διάβρωσης και πλημμυρών, μειώνουν τις τοπικές βροχοπτώσεις και την εδαφική υγρασία, θέτοντας σε κίνδυνο τα υδάτινα αποθέματα, γεγονός που θα εντείνει την τάση ερημοποίησης της ήδη επιβαρυμένης σε αυτό το θέμα Δυτικής Λέσβου.

Ταυτόχρονα, ο υφιστάμενος σταθμός ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη δεν θα κλείσει. Ήδη, ανακοινώθηκε από τη ΔΕΗ η αντικατάσταση των υφιστάμενων μονάδων βαρέως πετρελαίου από μονάδες ντίζελ. Το εργοστάσιό της θα παραμείνει λειτουργικό, αφενός για λόγους ενεργειακής ασφάλειας -ανεξάρτητα από τη διασύνδεση με το ηπειρωτικό δίκτυο- αλλά και διότι το απαιτεί η τυχαιότητα και η έντονη μεταβλητότητα στην παραγωγή ενέργειας που συνεπάγεται η λειτουργία των αιολικών από τη φύση της.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα είναι μόνιμες, δεδομένου ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία αποκατάσταση του τοπίου μετά το πέρας του χρόνου ζωής των Α/Γ (20-25 χρόνια). Όταν οι Α/Γ παύουν να συντηρούνται, η ρύπανση γίνεται ανεξέλεγκτη: Ορυκτέλαια διαρρέουν, τα πτερύγια διαλύονται, μικροπλαστικά καταλήγουν στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα και ο αιολικός σταθμός γίνεται μια μόνιμη πηγή κινδύνου ατυχημάτων, με τις εταιρείες να μην αναλαμβάνουν την υποχρέωση της αφαίρεση των «κουφαριών» τους.

 Ήδη, στο επίσημο Στρατηγικό Πρόγραμμα του 2021 του Δήμου Δυτικής Λέσβου, αναφέρεται ως μια από τις απειλές για τους φυσικούς πόρους του νησιού: "Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση 153 ανεμογεννητριών 306 MW στις ΔΕ Ερεσού – Αντίσσης και Καλλονής".

Για όλους τους παραπάνω λόγους, εναντιωνόμαστε στη μετατροπή της Δυτικής Λέσβου σε ένα απέραντο εργοστάσιο ενέργειας, στον εκτοπισμό των κατοίκων, στη χαριστική βολή στην τοπική οικονομία και τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, καθώς και στην καταστροφή του μοναδικού φυσικού πλούτου της περιοχής. Κανένα αιολικό «πάρκο», χερσαίο ή υπεράκτιο, καμία διασύνδεση δε γίνεται για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης, αλλά για το κέρδος.

Κανένα εργοστάσιο μαζούτ δε θα κλείσει, ακόμα κι αν γίνουν αυτές οι «επενδύσεις». Μέτρα όπως η αξιοποίηση της γεωθερμίας (υπάρχουν 3 αναξιοποίητα γεωθερμικά πεδία στη Λέσβο) και της βιομάζας -πάντα με αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους-, ενσωμάτωση των ΑΠΕ στις αστικές περιοχές και ήπια αξιοποίησή τους προς όφελος των πολιτών και όχι των εταιρειών (π.χ. φωτοβολταϊκά στις στέγες), αποδοτική μόνωση κτιρίων, συντήρηση δικτύων και βελτιστοποίηση υποδομών, εξοπλισμός του εργοστασίου της ΔΕΗ με σύγχρονες αντιρρυπαντικές τεχνολογίες και συστήματα δέσμευσης άνθρακα κ.ά., μπορούν να συμβάλουν στο ενεργειακό μίγμα και τη μείωση των ρύπων χωρίς καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, η διασύνδεση της Λέσβου με τη Λήμνο εκτιμάται να ολοκληρωθεί το 2027, με τη Χίο το 2028 και με τη Σκύρο το 2029. Από αυτά τα νησιά, η διασύνδεση θα επεκταθεί προς το ηπειρωτικό δίκτυο, το οποίο με τη σειρά του, μέσω διασυνδέσεων, θα εξάγει ρεύμα στην κεντρική Ευρώπη, την Κύπρο και το Ισραήλ.

Ήδη παρουσιάσαμε στο πρώτο μέρος του κειμένου το στρεβλό πλαίσιο ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα, με τους εθνικούς στόχους και τους στόχους που έχει θέσει η ΕΕ να έχουν ήδη επιτευχθεί και ξεπεραστεί, ενώ γίνεται διαρκώς ξεκάθαρο πως η επέλαση αυτή έρχεται σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και με παραγκωνισμό των αναγκών των τοπικών κοινωνιών, με απώτερο στόχο την παραγωγή πολλαπλάσιας «πράσινης» ενέργειας απ’ όση χρειαζόμαστε, την εξαγωγή της, και την κερδοφορία των εταιρειών ενέργειας. Δυστυχώς, μέσα στο ίδιο προβληματικό πλαίσιο εντάσσονται και οι υποθαλάσσιες διασυνδέσεις, όπως προκύπτει από τα δεδομένα και τις επίσημες τοποθετήσεις των αρμόδιων φορέων. Αυτό σημαίνει ότι, αντί να αξιοποιηθούν για να υποστηριχθούν ενεργειακά τα νησιά, θα χρησιμοποιηθούν ως όχημα για να ανοίξει ηλεκτρικός χώρος για βιομηχανικές ΑΠΕ σε αυτά, και να μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας προς εξαγωγή, σε «μπαταρίες». Άλλωστε, είναι ειλημμένη απόφαση και κατ’ επανάληψη εκφρασμένη από τους πλέον επίσημους φορείς (υπουργούς και υφυπουργούς ενέργειας, ΑΔΜΗΕ), αλλά και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (βλ. δηλώσεις 15/6/19, 5/6/20), ότι είναι κεντρική πολιτική επιλογή η Ελλάδα να μετατραπεί σε «μπαταρία της Ευρώπης».

Από 16-19/9/24, με συνδιοργάνωση του Δήμου Μυτιλήνης και του Δήμου Δυτικής Λέσβου, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις με θέμα την "Καθαρή και δίκαιη ενεργειακή μετάβαση στη Λέσβο". Συμμετείχαν εκπρόσωποι της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, του Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας, του ΑΔΜΗΕ και του ΔΕΔΔΗΕ, μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, καθώς και εκπρόσωπος της Motor Oil (με αφορμή το ενδιαφέρον της εταιρείας για την κατασκευή υβριδικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στην Ερεσό, έργο το οποίο προς το παρόν αποσύρθηκε).

Κορωνίδα του συνόλου των τοποθετήσεων αποτέλεσε η σχεδιαζόμενη διασύνδεση του νησιού με τα γειτονικά νησιά, την ηπειρωτική Ελλάδα και στη συνέχεια με το εξωτερικό, την ίδια στιγμή που αναλύθηκε διεξοδικά το μέλλον της Λέσβου ως μέρος της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για "30 ενεργειακά αυτόνομα νησιά μέχρι το 2030". Προφανώς, ενεργειακή αυτονομία, και ταυτόχρονα διασύνδεση με το ηπειρωτικό δίκτυο, είναι κάτι που ήδη συνιστά αντίφαση.

Από τις παρουσιάσεις και τη συζήτηση που ακολούθησε, προέκυψε ξεκάθαρα και επιβεβαιώθηκε ξανά με κάθε επισημότητα, πως πρωτεύων στόχος, τόσο της διασύνδεσης, όσο και του σχεδιαζόμενου έργου των 306MW της ΡΟΚΑΣ/Iberdrola με τις 153 ανεμογεννήτριες, είναι η εξαγωγή ενέργειας εκτός Λέσβου.

Λέει χαρακτηριστικά ο ΑΔΜΗΕ:

"Με τις συνδέσεις αυτές αξιοποιείται το υψηλό δυναμικό των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) των μη διασυνδεδεμένων νήσων. Παράλληλα με την κατάργηση της «ηλεκτρικής απομόνωσης» του νησιωτικού χώρου του Αιγαίου, αυξάνεται το μέγεθος της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας."

Επίσης, στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της διασύνδεσης, υπάρχει η εξής παράγραφος:

“Στη νήσο της Λέσβου έχει δοθεί άδεια παραγωγής από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) για εγκατάσταση μεγάλου αιολικού πάρκου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εγκατάστασης με άδεια αποτελεί το έργο «Αιγαία Ζεύξη» της Εταιρείας ΡΟΚΑΣ ΑΙΟΛΙΚΗ ΒΟΡΕΙΟΣ ΕΛΛΑΣ ΑΒΕΕ, η οποία προβλέπει Α/Π συνολικής ισχύος 706 MW στα νησιά της Λέσβου, Λήμνου και Χίου με παράλληλη διασύνδεση των νησιών με την υπόλοιπη χώρα.”

Με άλλα λόγια:

1. Η σχεδιαζόμενη διασύνδεση και η εγκατάσταση βιομηχανικών ΑΠΕ στα νησιά είναι αλληλοεξαρτώμενες, και η μία είναι προϋπόθεση της άλλης, γιατί έτσι "αξιοποιείται το υψηλό δυναμικό των ΑΠΕ των μη διασυνδεδεμένων νήσων", όπως αναφέρεται. Δεν έχει νόημα ούτε διασύνδεση χωρίς βιομηχανικές ΑΠΕ, ούτε το αντίστροφο.

2. Το ότι με τη διασύνδεση, σύμφωνα με τον ΑΔΜΗΕ, "αυξάνεται το μέγεθος της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας", δείχνει ότι η βασική στόχευση της διασύνδεσης είναι η εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (που θα παράγεται από βιομηχανικές ΑΠΕ) από τα νησιά στο ηπειρωτικό δίκτυο και από εκεί στο εξωτερικό.

Επιβεβαιώθηκε επίσης, πως ακόμα και μετά τη διασύνδεση, ο υφιστάμενος θερμικός σταθμός της ΔΕΗ θα συνεχίσει να λειτουργεί, τόσο για την υποστήριξη των στοχαστικών βιομηχανικών ΑΠΕ που σχεδιάζεται να εγκατασταθούν στο νησί, όσο και για λόγους ενεργειακής ασφάλειας.

Την αντίθεσή τους στην εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών σταθμών και στο υβριδικό έργο της Ερεσού, εξέφρασαν 6 εργαστήρια του πανεπιστημίου Αιγαίου και εκπρόσωποι του Δήμου δυτικής Λέσβου, εστιάζοντας στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη κερδοσκοπικών έργων που σχετίζονται με την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Προβληματισμούς για τη χωροθέτηση και την έκταση των έργων έθεσε επίσης ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ Β.Α. Αιγαίου, ενώ από μεριάς μας συμπληρώσαμε πως το καθεστώς αδειοδοτήσεων εγκατάστασης αιολικών και φωτοβολταϊκών σταθμών, δεν μπορεί να είναι άνευ ορίων και βάσει των ορέξεων των εταιρειών ενέργειας, αλλά βάσει των κοινωνικών, περιβαλλοντικών και οικονομικών συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας, που οφείλει να έχει τον κύριο λόγο για τις παραγωγικές δραστηριότητες και την προστασία του τόπου της.

Καλό είναι επίσης, να διδασκόμαστε από ό,τι έχει ήδη συμβεί σε άλλες περιοχές της χώρας, ώστε να μην έχουμε καμία αμφιβολία για το τι θα φέρει η διασύνδεση, εφόσον υλοποιείται μέσα στο προβληματικό πλαίσιο που αναφέρθηκε παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα, στην Κρήτη, η διασύνδεση με το ηπειρωτικό δίκτυο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, και έχει πλέον ανοίξει ο δρόμος για την απ’ άκρη σ’ άκρη ισοπέδωσή της από βιομηχανικές εγκαταστάσεις ΑΠΕ και πυλώνες υψηλής τάσης. Οι εγκαταστάσεις αυτές, έχουν στην πλειοψηφία τους ήδη αδειοδοτηθεί και θα υλοποιηθούν.

Όσο λανθασμένη είναι η δαιμονοποίηση τόσο των ΑΠΕ, όσο και των διασυνδέσεων, άλλο τόσο λανθασμένη είναι και η εξιδανίκευσή τους.

Ως ιδέα, η διασύνδεση με το ηπειρωτικό δίκτυο θα μπορούσε και θα όφειλε να έχει θετικό πρόσημο. Εφόσον όμως θα εργαλειοποιηθεί για τη μετατροπή της Λέσβου, της Λήμνου και της Χίου σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας προς εξαγωγή, οδηγώντας έτσι σε μόνιμη υποβάθμισή τους, προκύπτει σοβαρό ζήτημα.

Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε σε αναλυτικότερη ενημέρωση για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας και να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί.

Καλούμε τους κατοίκους της Λέσβου, της Χίου, της Λήμνου και της Σκύρου να λάβουν γνώση και θέση για το μέλλον που προδιαγράφεται για τα νησιά μας.