Αλλαγή σελίδας για το «Κέντρον» στο Σίγρι – Ο Αντώνης Χιώτης παραδίδει τα κλειδιά
30 χρόνια πίσω από τον πάγκο, μια ζωή στις καρδιές μας. Ο Αντώνης παραδίδει το καφενείο, όχι την αγάπη του για το χωριό
Γράφει η ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ Δημοσίευση 30/4/2025
Με ένα λιτό σημείωμα στην πόρτα του ιστορικού καφενείου «Το Κέντρον» στο Σίγρι Λέσβου, ο Αντώνης Χιώτης ανακοίνωσε σήμερα, Τετάρτη 30 Απριλίου, το τέλος μιας εποχής:
«Τελευταία μέρα σήμερα. Σας ευχαριστούμε όλους. Σε λίγες ημέρες το καφενείο θα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση».
Και κάπως έτσι, σχεδόν αθόρυβα, όπως και ο ίδιος ως χαρακτήρας, ο Αντώνης αποχαιρέτησε ένα κομμάτι ζωής που ξεκίνησε το 1992 και κράτησε – με ένα διάλειμμα στη Μυτιλήνη – πάνω από τρεις δεκαετίες.
Το «Κέντρον», καφενείο με ιστορία που χάνεται στα χρόνια της Οθωμανικής περιόδου, ήταν για χρόνια το «κέντρο» της καθημερινότητας στο χωριό, όπως έλεγε και το αγαπημένο ρητό του Αντώνη: «Αξίζει να φτάσεις ως το τέρμα» – το σύνθημα του Σιγρίου και μιας φιλοσοφίας ζωής.
Το τελευταίο διάστημε, ο Αντώνης διαγνώστηκε με Πάρκινσον. Όχι πως το έκρυψε ποτέ. Αντίθετα, με το γνώριμο χιούμορ του μας είπε: «Ναι, να το γράψεις. Δεν το έκλεψα από κανέναν. Όλοι έχουμε κάτι, εξάλλου». Και αυτό το «κάτι» ήταν για εκείνον η αφορμή να πει «φτάνει». Ή όπως εξομολογήθηκε: «Θέλω να ζήσω ήρεμα, χωρίς στρες και πίεση στη ζωή μου».
Πίσω του, αφήνει πολλά. Το πρωινό άνοιγμα στις 6.45 π.μ., τις κουβέντες στο τραπέζι, τη γωνιά του παραθύρου που είχε διαμορφώσει ειδικά για τις γυναίκες του χωριού – να πίνουν το καφεδάκι τους, να απολαμβάνουν το γλυκό του κουταλιού, να νιώθουν ότι το «Κέντρον» είναι και δικό τους.
Και βέβαια, δεν ξεχνιούνται οι βραδιές της Eurovision. Παραδοσιακά, κάθε χρόνο, το «Κέντρον» άνοιγε για την τελετή λήξης του διαγωνισμού. Όταν τον ρωτήσαμε αν φέτος θα συνεχιστεί αυτό το έθιμο, απάντησε με το γνωστό του μειδίαμα: «Δεν ξέρω πού θα είμαι… Πάντως, στη Μυτιλήνη μόνιμα δεν έρχομαι. Τι να κάνω στη Μυτιλήνη, καλέ; Να ηρεμήσω θέλω!»
Το καφενείο θα παραμείνει ανοιχτό, με νέα διεύθυνση, όπως διευκρίνισε ο ίδιος. Γιατί το «Κέντρον» δεν ήταν ποτέ μόνο ένας χώρος. Ήταν – και θα συνεχίσει να είναι – σημείο αναφοράς για το Σίγρι. Ένα σημείο συνάντησης, μνήμης και ζεστασιάς.
Καλή ξεκούραση, Αντώνη. Και ευχαριστούμε για όλα. Θα τα πούμε στο «Κέντρον» έτσι κι αλλιώς.
