«Μόνο το χρώμα του δέρματος είχε σημασία για εκείνους»
Μία γυναίκα από τη Βρετανία, μαζί με το μωρό και τον σύζυγο της, καταγγέλλει δημόσια παρενόχληση από τις Αρχές στο λιμάνι της Μυτιλήνης
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 5/2/2020
Όσα βίωσε η ίδια και η οικογένεια της καταγγέλλει μια γυναίκα από τη Βρετανία που βρέθηκε πριν λίγες ημέρες στο λιμάνι της Μυτιλήνης στο thepressproject.gr.
Σύμφωνα με την κοπέλα, η οποία ανάρτησε την ιστορία της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αυτή και η οικογένεια της ζει και πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, ωστόσο όταν βρέθηκαν στο λιμάνι της Μυτιλήνης αντιμετωπίστηκαν με απάνθρωπο τρόπο από τις Αρχές, με μόνο κριτήριο το χρώμα του δέρματος τους. Πρακτική που φανερώνει την αντιμετώπιση των Αρχών απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που διαμένουν στο νησί.
«Μας σταμάτησε η αστυνομία στο λιμάνι της Μυτιλήνης και μου ζήτησε τα χαρτιά μου. Τους είπα ότι είμαι Βρετανίδα. Γέλασαν και μου είπαν να σταθώ με τον υπόλοιπο κόσμο, τους πρόσφυγες. Μας είπαν να ακουμπήσουμε τις τσάντες μας στο έδαφος για να τις ελέγξουν τα σκυλιά. Τους ρώτησα γιατί μας σταμάτησαν» σημειώνει η κοπέλα, ενώ η απάντηση που πήρε από τις Αρχές ήταν να βουλώσει το στόμα της.
Μάλιστα, όταν τους ρώτησε αν μπορεί να βάλει την τσάντα του μωρού της κάτω, επανέλαβαν την ίδια απάντηση: «βούλωσε το στόμα σου». Η ίδια ρώτησε ξανά παρά τη συμπεριφορά των Αρχών, αν μπορεί ο άντρας της να ακουμπήσει εκείνος την τσάντα του μωρού κάτω, καθώς κρατούσε το μωρό. Η απάντηση ήταν η ίδια.
Όπως σημειώνει στην καταγγελία της οι πέντε ένστολοι που βρισκόντουσαν εκεί έλεγξαν και τις 14 τσάντες που είχαν μαζί τους, με όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα. «Έβγαλαν έξω τα εσώρουχα μου ένα προς ένα, τα κρατούσαν, μιλούσαν ελληνικά και γελούσαν».
«Έλεγξαν τα ρούχα του μωρού μου. Τα παιχνίδια του, τα βιβλία του, τις πάνες του. Τους ζήτησα να προσέχουν τα παιχνίδια του», ωστόσο η απάντηση ήταν περίπου η ίδια με προηγουμένως. Αυτή τη φορά, σύμφωνα πάντα με την καταγγελία, οι ένστολοι της είπαν να βουλώσει το στόμα της, αλλιώς θα τη στείλουν πίσω από εκεί που είναι.
Τη ρώτησαν επανειλημμένως για την εθνικότητα της και όταν η ίδια ανταποκρινόταν λέγοντας ότι έχει βρετανικό διαβατήριο, γελούσαν. «Ρώτησαν από πού είμαι πραγματικά. Είπα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Θύμωσαν και άρχισαν να φωνάζουν: Από πού είναι οι γονείς σου. Από το Ιράν, είπα. Γέλασαν και είπαν ότι μοιάζω για Ιρανή και όχι για Βρετανίδα. Εξήγησα ότι δεν έχω έγγραφα από το Ιράν, αλλά μόνο από τη Βρετανία. Μου είπαν να σταματήσω να μιλάω και τότε με ρώτησαν γιατί ο άνδρας μου είναι Αφγανός».
Κατά την καταγγελία της κοπέλας, κατά τη διάρκεια του έλεγχου είχαν αφαιρέσει τα παπούτσια του συζύγου της και είχαν ελέγξει όλα του τα ρούχα. «Του φώναξαν ότι η γυναίκα του δεν συνεργάζεται και να την κάνει να βουλώσει το στόμα της», αναφέρει.
«Θήλασα το μωρό μου σε μία μικρή στέγη (;) που μας είχαν βάλει για να τον ηρεμήσουμε. Κοίταζαν το στήθος μου, έδειχναν και γελούσαν» λέει η ίδια, σημειώνοντας ότι δε θυμάται όλα όσα ειπώθηκαν, αλλά όλα τα παραπάνω εύχεται να τα ξεχάσει.
«Οι ταυτότητες μας, η νόμιμη εργασία, το μωρό μας, τα χρήματα μας, τίποτα δεν είχε σημασία. Το χρώμα του δέρματος μας σήμαινε ότι έπρεπε να μας σταματήσουν και να μας παρενοχλήσουν».