Σήμερα σας προτείνουμε τη διαδρομή που ξεκινάει από τον χώρο στάθμευσης του Lidl και φτάνει μέχρι και το ρωμαϊκό υδραγωγείο της Μόριας περνώντας από το ξωκλήσι της Ουτζάς. Η συγκεκριμένη πεζοπορική διαδρομή αποτελεί μια περιπλάνηση στη ρωμαϊκή και μεταβυζαντινή ιστορία του νησιού με πλούσια ίχνη μιας άλλης εποχής.

Διασχίζοντας τον δρόμο απέναντι από τον χώρο στάθμευσης του Lidl θα ανηφορίσουμε τον ασφαλτόδρομο προς τα βιομηχανικά κτήρια. Έπειτα από μερικά μέτρα θα μπούμε στον χωματόδρομο που στην αρχήμόνο μερικές στάνες και χαμηλή βλάστηση θα μπορούμε να παρατηρήσουμε. Ανηφορίζοντας και εκεί που ξεκινάνε οι πρώτες συστάδες δέντρων θα βρεθούμε σε ένα σταυροδρόμι.

Ο κατηφορικός δρόμος πάει προς το αρχαίο λατομείο της Μόριας, όμως εμείς θα επιλέξουμε τον δρόμο που ανηφορίζει στα αριστερά μας. Στο τέλος της ανηφόρας θα βρούμε ένα υπόστεγο στο υψηλότερο σημείο της περιοχής. Εκεί είναι καλή ευκαιρία για φωτογραφίες, καθώς φαίνεται όλη η ανατολική ακτογραμμή του νησιού μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Κατηφορίζοντας προς τα δυτικά στο μονοπάτι η βλάστηση αλλάζει το τοπίο καθώς οι βελανιδιές και τα πουρνάρια επικρατούν σε όλη την περιοχή. Μερικά μέτρα αφού μπούμε στο μονοπάτι θα βρούμε τα θεμέλια ενός μεσαιωνικού κτίσματος καθώς και διάσπαρτα απομεινάρια από κεραμικά σε όλη την περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη διαδρομή έχε ιτόσα στοιχεία που μαρτυρούν την έντονη παρουσία ζωής κατά την αρχαιότητα αφού το συγκεκριμένο πέρασμα ένωνε την πόλη της Μυτιλήνης με τους ελαιώνες και τους οπωρώνες,καθώς και με άλλες πόλεις του νησιού.
Περπατώντας μέσα από τις βελανιδιές μπορούμε να δούμε τη φύση. Μανιτάρια, ασφόδελοι και διάφορες πόες συνθέτουν το τοπίο.
Έπειτα από λίγη πεζοπορία θα φτάσουμε στην εγκαταλελειμμένη βίλα δίπλα στους ελαιώνες που δουλεύονται μέχρι και σήμερα. Μια βόλτα γύρω από το εγκαταλελειμμένο κτήριο είναι αρκετή για να καταλάβουμε ποσό επιβλητικό θα ήταν στα «νιάτα» του. Πίσω από το κτήριο υπάρχει μια υδατοδεξαμενή που θα κάλυπτε τις ανάγκες σε νερό. Εκεί υπάρχει εντοιχισμένη μια ρωμαϊκή επιγραφή. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή και αλλά ρωμαϊκά κατάλοιπα χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικά υλικά σε μεταγενέστερα κτήρια.
Φεύγοντας από το κτήριο και συνεχίζοντας το μονοπάτι μας θα βρεθούμε στην Παναγία της Ουτζάς, ένα μικρό ξωκλήσι μέσα στους ελαιώνες και στους ασφοδέλους. Από την Παναγία της Ουτζάς ξαναμπαίνουμε στο μονοπάτι μας που είναι ένας αγροτικός δρόμος και για περίπου δυο χιλιόμετρα πεζοπορούμε με ένα ανηφορικό σημείο. Στο μέσο της διαδρομής θα αντικρίσουμε από απόσταση το ρωμαϊκό υδραγωγείο της Μόριας και από πίσω του τη θεά μέχρι τη θάλασσα, μια σπάνια εικόνα για όσους έχουν συνηθίσει να προσεγγίζουν το υδραγωγείο από την πλευρά της Μόριας.
Φτάνοντας μετά από λίγη πεζοπορία στο υδραγωγείο μπορούμε να δούμε τις αψίδες και ένα μικρό σημείο του αγωγού που σώζεται στην κορυφή.
Αυτό το μεγάλο υδρευτικό έργο έφερνε νερό από τον Όλυμπο, μέσα από ένα περίπλοκο σύστημα υδροδότησης μέσα από πολλούς υδατόπυργους και υδρογέφυρες σε όλο το νησί. Το υδρευτικό αυτό σύστημα δημιουργήθηκε, καθώς η πόλη της Μυτιλήνης άκμαζε καιοι υδρευτικές ανάγκες ολοένα και αυξάνονταν.