Πίσω από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, και πίσω από τα πρώτα μέτρα που ήδη λαμβάνονται, μπορεί κανείς να δει πώς στρώθηκε ο δρόμος: με το άσβεστο πάθος και την επιμονή απέναντι σε κάθε αντιξοότητα του προέδρου του Σωματείου Φίλων Τατοΐου.

Μια σταυροφορία που άρχισε πριν από έντεκα χρόνια και που δείχνει ότι «ναι, γίνεται». Η ενέργεια που διαπερνά τον Βασίλη Κουτσαβλή, η ορμή στον τρόπο που μιλά, που προσεγγίζει τις συζητήσεις, το πάθος που επενδύει σε ό,τι κάνει είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό του.

Ο Μυτιληνιός επικοινωνιολόγος που στις 11 Φεβρουαρίου του 2008 επισκέφθηκε πρώτη φορά το πρώην βασιλικό κτήμα στο Τατόι, κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά και τον πλούτο του και έκτοτε οργάνωσε μια εκστρατεία ενημέρωσης, προστασίας και πίεσης για την ανάπτυξη του χώρου, κάνοντας πολλούς να τον κοιτούν από καχύποπτα μέχρι και περιπαιχτικά. Και όμως, έντεκα χρόνια μετά, όσο και αν λοιδορήθηκε, παραμερίστηκε, προσπεράστηκε από κάποιους, κατόρθωσε να συσπειρώσει πολλούς γύρω από τον κοινό στόχο, να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητά του και το όνομά του να ταυτίζεται με το μέλλον του κτήματος στο Τατόι.

Από τη Μυτιλήνη με υποτροφία στην Αθήνα

Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Μυτιλήνης και μεγάλωσε μαθαίνοντας να αγαπάει και να καταγράφει μεθοδικά κάθε παράδοση του τόπου του, να συνδέεται συναισθηματικά μαζί της: από τα ειδικά ανά γιορτή εδέσματα της μητέρας του ως το στεφάνι της Πρωτομαγιάς, γι' αυτόν κάθε τέτοια κίνηση δεν είναι μηχανιστική, αλλά τελετουργική. Τον οδηγεί σε απόλυτη σύνδεση με την ιστορία και τον τόπο. Ηταν ένα παιδί που διάβαζε μανιωδώς, άριστος μαθητής που ήξερε ότι οι ορίζοντές του ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτούς του χωριού. Η ιστορία της Ευρώπης ήταν από τα κεντρικά ενδιαφέροντά του και μέσα από αυτή άρχισε να ανακαλύπτει τα μυστικά των μεγάλων βασιλικών οίκων και των ηγετών της Γηραιάς Ηπείρου, γοητευμένος κυρίως από την ιστορία και την εξέλιξη της Γηραιάς Αλβιώνας.

Τελειώνοντας το σχολείο βρέθηκε να φοιτά με υποτροφία το 1996 στο Deree και πήρε δύο πτυχία: Marketing και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Οι τέχνες ήταν κεντρικός άξονας στις αναζητήσεις του – άλλωστε ως σήμερα είναι από τους πλέον πιστούς φίλους της Λυρικής και του Μεγάρου Μουσικής, κυριολεκτικά δεν χάνει παράσταση και συναυλία. Πάντα εκεί, κομψός, με τα αγαπημένα του παπιγιόν η μια γραβάτα που ξεχωρίζει και με αυθεντικό ενθουσιασμό για την «τελετουργία» των τεχνών αυτή την φορά. Καθόλου τυχαία ως πρόεδρος του Σωματείου Φίλων Κτήματος Τατοΐου διοργανώνει κάθε χρονιά ένα sold out κονσέρτο όπερας στον Παρνασσό, εξασφαλίζοντας σημαντικές χορηγίες και με τα έσοδα να πηγαίνουν στο σωματείο για τις δράσεις του.

Από τις τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τατόι
Το πάθος είναι ο μοναδικό κυρίαρχο στοιχείο σε κάθε δράση του – χωρίς αυτό δεν υπάρχει. Από τις συναντήσεις με τους φίλους, την δουλειά, την κηπουρική, την τέχνη, τα υπέροχα δείπνα και τo art de la table που είναι ήδη θρυλικό στο Ιnstagram με διεθνείς followers, μέχρι τα θεματικά ταξίδια του σε κάστρα, παλάτια, chateux στην Ευρώπη – τα έχει δει σχεδόν όλα. Το πάθος αυτό συναντήθηκε με την ανάγκη για εθελοντική δράση και συλλογική εργασία όταν βρέθηκε να εργάζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 για λογαριασμό της Jack Morton Public Events, εταιρείας παραγωγής των Τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκεί εξοικειώθηκε και με την ιδέα του εθνικού στόχου και άρχισε να κινείται και ως πολίτης προς αυτή την κατεύθυνση.

Στο Τατόι, βρέθηκε για πρώτη φορά στις 11 Φεβρουαρίου του 2008, παρακινημένος από το βιβλίο του ιστορικού Κώστα Σταματόπουλου «Το Χρονικό του Τατοΐου». Μια επίσκεψη αποκαλυπτική για τον ίδιο που ακαριαία τον οδήγησε στην απόφαση, σχεδόν μόνος ακόμα τότε, να παλέψει για την διάσωση και ανάπτυξη του Κτήματος στα πρότυπα των ευρωπαϊκών αντίστοιχων κτημάτων. Το 2010 συναντήθηκε με τον Κώστα Σταματόπουλο και κατέληξαν στην απόφαση για τη δημιουργία του Σωματείου και ένα χρόνο μετά το 2011 έγινε πράξη. To 2012 o Bασίλης Κουτσαβλής άρχισε να κάνει ξεναγήσεις στο κτήμα στην αρχή σε μικρές και μετά σε πολυπληθείς ομάδες που έμειναν έκπληκτες με την ομορφιά αλλά και την εγκατάλειψη του κτήματος. Εχει κάνει περισσότερες περισσότερες από 160 ξεναγήσεις σε τουλάχιστον 3.000 άτομα.

Κάπως έτσι το κίνημα άρχισε να ανδρώνεται, παρά τις συνεχείς τρικλοποδιές, τις ειρωνείες και το αρνητικό αντανακλαστικό απέναντι σε ότι έχει σχέση με την πρώην βασιλική οικογένεια. Η φωνή του Βασίλη Κουτσαβλή δυνάμωνε όμως, πεισματικά παρά το γενικότερο κλίμα. Καθοριστική ήταν η σχέση του με την τότε γενική γραμματέα Πολιτισμού και σήμερα υπουργό Πολιτισμού και υπεύθυνη για την υλοποίηση του σχεδίου Λίνα Μενδώνη.

Μια σχέση που ξεκίνησε με την κυρία Μενδώνη, αυστηρά να διαφωνεί με τον Βασίλη Κουτσαβλή σε ένα πρώτο τηλεφώνημα που ήταν σαν ψυχρολουσία για τον πρόεδρο του Σωματείου. Ακολούθησαν συναντήσεις που δημιούργησαν μια σχέση κατανόησης μεταξύ της νυν υπουργού και των Φίλων του Κτήματος Τατοΐου που συνεχίστηκε και μετά την απομάκρυνσή της από το υπουργείο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μια σχέση που δυνάμωσε με την ίδια να προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία της και το Σωματείο να θωρακίζεται, να αποκτά περισσότερες δυνάμεις αλλά και χορηγούς που πλήρωναν για την υλοποίηση μελετών για τα κτίρια του Κτήματος. Τα τελευταία χρόνια η κυρία Μενδώνη είναι επίτιμο μέλος του Σωματείου, ενώ αντιπρόεδρος είναι ο γνωστός δημοσιογράφος και αρθρογράφος της Καθημερινής Νίκος Βατόπουλος.

Ολο αυτό το διάστημα βέβαια ο Βασίλης Κουτσαβλής δούλευε στο χώρο του marketing και διέθετε όλο τον υπόλοιπο χρόνο του στο Κτήμα και στην αποστολή που είχε θέσει ως στόχο. Σε βάρος ακόμα και της προσωπικής του ζωής. Οι ανακοινώσεις πρωθυπουργού και υπουργού Πολιτισμού στη Βουλή και η πρώτη σύσκεψη που έγινε ήδη για το θέμα δείχνει πως πολλές φορές, οι επίμονοι πολίτες, ακόμη και αντιμετωπίζονται ως Δον Κιχώτες, ακόμη και αν κάποιοι προσπαθούν να τους απαξιώσουν, μπορούν να καταφέρουν το φαινομενικά ακατόρθωτο.

Και ας μοιάζει να πέρασαν αιώνες από την πρώτη επίσκεψη του Βασίλη Κουτσαβλή στο Τατόι το 2008 ως σήμερα που η κυβέρνηση αποφάσισε να αναδειχθεί το πρώην βασιλικό κτήμα ως ενιαία πολιτιστική οντότητα με τη χρήση των ανακτόρων ως μουσείου, την ανάδειξη της ιστορικής ταυτότητας των υπόλοιπων κτηρίων και την επίλυση των θεσμικών ζητημάτων, ώστε να ρυθμισθούν οι χρήσεις γης.